قير رنگی

قير رنگی از اختلاط قير با رنگدانه ها بدست می آيد كه اين رنگدانه ها به دو دسـته آلـی و غيرآلـی تقسـيم مي شوند. رنگدانه هاي غيرآلی مانند اكسيد آهن، اكسيد كروم، دی اكسـيد تيتـانيوم و رنگدانـه هـاي مخلـوط (مثل كبالت آبی) برای رنگی كردن مخلوطهای قيری مناسبند. اين رنگدانـه هـا در هـر شـرايط آب و هـوايی پايدار هستند اما رنگدانه های آلی كه از حشرات و گياهان استخراج می گردند در برابر حـرارت و شـرايط آب و هوايی ناپايدار، گران قيمت و برای اختلاط با قير نامناسب ند. مهمترين نوع رنگدانه های آلی، آزوپيگمان pigment azo ناميـده مـی شـوند كـه از هيـدروكربنهای آروماتيك تشكيل شده اند. اكسيد آهن از متداولترين رنگدانه های غير آلی است و به دو نوع طبيعی و سنتزی تقسـيم مـی شـود.

 نـوع طبيعی آن در محدوده رنگ زرد، قرمز قهوه ای روشن، قهوه ای متمايـل بـه سـبز و قهـوه ای پررنـگ و نـوع سنتزی آن در محدوده رنگهای زرد و قرمز تا سياه و قهوه ای وجود دارند. قير بكار رفته نيز نقش مهمی در توليد مخلوط رنگی دارد و بيشتر اوقات اكسيد آهـن قرمـز و اكسـيد كـروم سبز برای آن استفاده می شود. رنگهای شفاف و روشن را فقط می توان در بينـدرهای بـي رنـگ or Pale binder colorless بكار برد. اين بيندرها فاقد آسفالتن و دارای رنگ پذيری بالايی هستند. 

اصولاً با ايـن بيندرها می توان رنگهای متنوع تری با استفاده از اكسيد آهن زرد، قهوه اي و سياه و اكسيد كروم سبز بدسـت آورد البته به شرطي كه مقاومت حرارتي مناسبي داشته باشند. در دماهاي بالاي 180 درجه سانتيگراد، اكسـيد آهن زرد و سياه تبديل به اكسيد آهن قرمز می شوند و بايد توجـه داشـت كـه دمـای اخـتلاط معمـولاً بـيش از180 درجه سانتيگراد است. همچنين از محصولات فريت روی با مقاومت بالای حرارتـی بـرای رنـگ زرد و مخلوط منگنز و اكسيدهاي آهن برای رنگهای قهوه اي و خاكستری استفاده مي گردد. قابل ذكر است كه مقاومت حرارتي رنگدانه هايي مانند اكسيد آهن قرمز، اكسـيد كـروم سـبز و دی اكسـيد تيتانيوم برای توليد مخلوط آسفالت رنگی در مصـارف راهسـازی مناسـب اسـت.

 دی اكسـيد تيتـانيوم يكـی از متداولترين پيگمانهای غيرآلی با ضريب شكست بالاست كه توليد رنگ سفيد مي نمايد و رنگدانـه هـای آن از نظر مورفولوژی به دو شكل آناتاز (anatase) و رتايل (rutile) هستند. در كل، اكسيد آهن قرمز برای مخلوطهای قيری مناسبترين رنگدانه ها مـی باشـند امـا بـا قيرهـای بـدون آسفالتن، محدوده وسيع تری از رنگها شامل زرد تا آبی قابل حصول است. 

خصوصيات فيزيكی رنگدانه ها:

 رنگدانه ها از نظر فيزيكی به چهار شكل زير وجود دارند:

 1- فشرده  compact 

2- پودری  powder  

3-گرانول  granules

4-   دوغاب  slurry  


ذرات در نوع فشرده در بهترين حالت بين 0/0001 تا 0/001 ميليمتر است. بـرای تهيـه ايـن نـوع رنگدانه، ذرات ريز رنگدانه در يك بيندر سازگار با قير (مانند مـلات سـيمان) مخلـوط مـی گردنـد تـا بـه هـم چسبيده و به صورت كره های كوچك فشرده روان درآيند. اين بيندر مقدار فشردگی رنگدانه ها را كنتـرل مـي نمايد تا اطمينان حاصل گردد كه در طول حمل ونقل و ذخيره سازی نيـز پايـدار بماننـد و در حـين حـال بـه راحتی در مخلوط آسفالتی بشكنند. رنگدانه هاي پودری ذرات بسيار ريزی هستند كه به راحتی روان نمی شوند.

 اين بدين معناسـت كـه هنگـام تخليه سيلوهای ذخيره بايد از يك وسيله مكانيكی مانند لرزاننده استفاده كرد. اما رنگدانه های فشرده چون بـه راحتي روان می شوند، می توان آنها را به آسانی در سيلوها ذخيره و تخليه كرد، گـرد و غبـار نيـز ايجـاد نمـی كنند. يكي ديگر از امتيازات رنگدانه های فشرده آن است كه دانسيته بالك بيشـتری نسـبت بـه نـوع پـودری دارند كه باعث می شود هنگام ذخيره سازی جای كمتری اشغال نمايند.